Oriotar peto-petoa eta goitik beherako artista omen zara.
Oriotarrak beti izan gara peto-petoak, baina artista… Niri ez zait gustatzen artista naizela esatea; nahiago dut sortzailea deitu. Gustatzen zait ideiak handik eta hemendik hartzea, haiei aldaketak egitea eta gauza berriak sortzea.
Burua beti martxan orduan.
Bai. Beste gauza batzuetarako, agian, ez; baina gauza hauetarako, bai.
Elkarrizketa eskaerari ozta-ozta esan zenion baietz…
Azkenaldian hedabideetan dezente ateratzen ari naiz; gehiegi nire gusturako. Ni ez nago ohituta gauza hauetara.
Zerbaitegatik deituko dizute, bada…
Hala da, baina ez denez bilatu dudan zerbait izan, dei bakoitzak harrapatzen nau ustekabean.
Erretiroa hartu zenuenetik sorkuntzari denbora gehiago eskaintzen diozu, baina, aurretik, beste hamaika gauzatan ibilitakoa zara zu, ezta?
Orioko familia arrunt batean jaio nintzen. Aita arraunlaria izandakoa, osabak arraunlariak izandakoak, Kontxako Bandera batzuk irabazitakoak… Etxean giro hori genuen, eta neu ere arraunean ibilitakoa naiz. Garai hartan futbola eta arrauna izaten genituen aukeran, eta, futbolean oso txarra nintzenez, arraunari heldu nion. 1970eko hamarkadan Kontxako Bandera batzuk eta Espainiako Txapelketa batzuk irabazitakoa naiz. Arrauna nahiko gazte utzi nuen, lanagatik-eta, baina saltseroa nintzen, herrigintzan jardutea gustatu egiten zitzaidan. Ikastolako zuzendaritzako kide izandakoa naiz, mendizale elkartekoa ere bai, Orio Arraunketa Elkarteko lehendabiziko batzordean parte hartu nuen… Soldadutzara ez nintzen joan, baina uste dut beste guztiak egin nituela.
Jarraitu elkarrizketa irakurtzen Gipuzkoako Hitzaren atarian.