Sukaldea aukeratu zenuen? Nolatan? Zergatik?
Gurasoek jatetxerik izan ez arren sukalderako ohitura handia izan dugu etxean. Gogoan dut sukalde gainera igotzen ninduela amak. Lapikoari begira orduak egindakoa naiz; handitu ahala barazkiak txikitzen jartzen ninduten. Institutuko garaian jatetxe batean egin nuen lan eta gustuko nuela ikusi nuen. Orduan erabaki nuen Galdakaoko Goi Mailako Ostalaritza Eskolan sartzea.
Ikasketa prozesuan ezagutu zenuen Xixario jatetxea.
2008. urtean iritsi nintzen Xixariora. Ordurako hamar urte aritua nintzen sukaldari lanetan, eta jatetxe propioa irekitzea erabakia nuen. Baina, urtebeteko obra behar zuen gaur egun Porrue jatetxea daukagun lokalak.
Buruan neukan zer eskaini: Bilbon haragia leku dezentetan eskaintzen da, baina arraina parrilan jateko oso leku gutxi zeuden. Lagun batek oso garbi esan zidan: arraina parrilan egiten ikasteko segi Oriora.
Hain berezia al da gure estiloa?
Parrila bakarra da Oriokoa: laua, estatikoa eta sutatik oso gertu kokatzen da arraina. Segitutik oso harreman ona egin nuen Luis Marirekin, bi astebururako joan nintzen baina sei hilabete egin nituen bertan. Oriotarrak oso gertukoak zarete, norbera kutsatzeraino. Santutxukoa naiz ta ez naiz Realekoa egin, baina arraunean oriotarra sentitzen naiz.
Udan hamar urte beteko ditu Porrue jatetxeak. Parrila da zuen lanabesa?
Hala da. Arrainaz gain mariskoa, denboraldiko barazkiak eta haragia txingarretan egiten ditugu: lanpernak, ilarrak, kokotxak, denboraldian angulak, kabiarra, perretxikoak, txirlak, olagarroa, orburuak edo alkatxofak, mihi-arraina, legatza, atun gorria eta, nola ez, Bisigua Orio Estilora. Proposatzen dizuedan errezeta ere dastaketa menuan daukagu, parrilan egina.
Etxeko produktuak dira zuen ia denak.
Bai, Bizkaiko hornitzaileekin egiten dut lan, kartaren atzeko aldean dago zerrenda. Uste dut herritarrek geroz eta gehiago estimatzen dutela etxeko produktuak erabiltzearen filosofia, bertakoa balioan jartzea, hain justu. Gure gain daude hautu hauek.